- defetyzm
- сущ.• пораженчество* * *♂, Р. \defetyzmu пораженчество ň* * *м, P defetyzmuпораже́нчество n
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
defetyzm
Смотреть что такое "defetyzm" в других словарях:
defetyzm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż Ia, D. u, Mc. defetyzmzmie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} sposób myślenia lub zachowania wynikający z przekonania, że nic nie może się udać, że nie ma nadziei na odniesienie sukcesu; pesymizm, czarnowidztwo <fr.>… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
defetyzm — m IV, D. u, Ms. defetyzmzmie, blm «postawa zwątpienia, brak wiary w powodzenie jakiejś sprawy, w zwycięstwo; przewidywanie porażki, uleganie panice» Szerzyć defetyzm. Ulegać defetyzmowi. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
defetysta — m odm. jak ż IV, CMs. defetystayście; lm M. defetystayści, DB. defetystatów «człowiek szerzący defetyzm, ulegający defetyzmowi, nie mający wiary w powodzenie jakiejś sprawy» … Słownik języka polskiego
defetystyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. defetyzm: Defetystyczne postępowanie. Defetystyczna natura. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
